Στην εποχή μας είναι δεδομένο να ακολουθούμε συγκεκριμένα μοντέλα, όπως ένα πχ. Επιχειρηματικό μοντέλο. Αρεσκόμαστε στο να σχεδιάζουμε την πορεία μας στον επαγγελματικό στίβο, εκπαίδευση ή στις κοινωνικές υποχρεώσεις. Πόσοι από εμάς όμως, θέτουμε στόχο να ακολουθήσουμε ένα μοντέλο στις οικογενειακές υποχρεώσεις; Όλοι αγαπάμε τα μέλη της οικογένειας, μας δένουν άλλωστε δεσμοί αίματος. Παρόλα αυτά, αρκετοί δεν βάζουν στόχους πως να καλυτερέψουν τις μεταξύ τους σχέσεις, επειδή το θεωρούν δεδομένο. Έρχεται όμως, κάποια στιγμή που αυτές οι σχέσεις μπορεί να διαταραχθούν, ασχέτως αν φταίμε εμείς ή όχι. Παρακάτω ακολουθούν κάποιες σκέψεις για το πως να βελτιώσουμε αυτόν τον τομέα. Αφορούν τα παιδιά, τους γονείς, αλλά και εμάς τους ίδιους.

Κεφάλαιο παιδιά…. Όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, αυτό που θα θυμόμαστε δεν είναι πόσα ευρώ έχουμε στους τραπεζικούς λογαριασμούς μας. Αυτό που θα μετανιώνουμε είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, εκεί που δεν δώσαμε την απαραίτητη ενέργεια μας. Αυτό θα θυμόμαστε, αλλά δυστυχώς δεν θα μπορούμε να επανορθώσουμε για τα χαμένα χρόνια. Και καταλήγω στα παιδιά, στα πιο ευαίσθητα πλάσματα που δεν μπορούν να κατανοήσουν πως οι γονείς τους, πχ. Πρέπει να δουλεύουν 12 ώρες το 24Ω, όχι γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή, αλλά γιατί έτσι έχουν μάθει, να ζητάνε τα πολλά. Το να σηκώσει κάποιος το τηλέφωνο και να ρωτήσει αν το παιδί του είναι καλά, άσχετα αν είναι 10 ή 30 ετών, δεν αποτελεί δικαιολογία ότι δεν υπάρχει χρόνος. Στην μνήμη του παιδιού όμως, θα αποτυπωθεί δυνατά, από τη στιγμή βέβαια που αυτό γίνεται συστηματικά. Ας σημειώσουμε πως παιδί θεωρείται και εκείνο που είναι 40 χρονών, γιατί δεν παύει να έχει γονείς. Τίποτα δεν είναι αυτονόητο, πρέπει να λέμε πως αισθανόμαστε για εκείνα. Ότι νοιαζόμαστε και ότι τα αγαπάμε. Οι λέξεις μένουν μαζί σαφώς, με τις πράξεις μας. Οπότε δώστε τους χρόνο, γίνετε υπόδειγμα, βοηθήστε τα να προοδεύσουν και εμπνεύστε τα.

Κεφάλαιο γονείς…. Και στην περίπτωση των παιδιών προς τους γονείς ισχύουν κάποιοι κανόνες. Οι γονείς μας έφεραν σε αυτόν τον κόσμο, ξέρω είναι τετριμμένο αυτό που λέω. Αξίζουν όμως, τον χρόνο και την προσοχή μας. Με τις πράξεις σας κάντε του να νιώθουν καλά. Προσφέρετε ότι μπορείτε και όσο μπορείτε. Είτε πρόκειται για τον χρόνο σας, την ενέργεια σας, συναισθηματικά, ακόμα και υλικά όταν χρειάζεται. Το να κάνουμε ένα δώρο πχ. Στα γενέθλια τους δεν απαιτεί πολλά χρήματα. Η αξία του μπορεί να είναι μικρή από οικονομική άποψη, αλλά το συναίσθημα που βάζουμε σε αυτή την κίνηση μετράει. Φροντίστε τους άλλους για να φροντίσουν και εσάς όταν το χρειαστείτε. Δεν είμαστε από σίδερο, αλλά από σάρκα και οστά. Είμαστε περαστικοί σε αυτόν τον πλανήτη. Όταν το βλέπουμε έτσι, θα δώσουμε αξία στις μικρές πράξεις και στιγμές. Το σημαντικότερο δείξτε ευγνωμοσύνη σε αυτούς τους ανθρώπους που σας μεγάλωσαν με αυτά τα δεδομένα που είχαν. Όποια και αν ήταν αυτά. Εν μέρη, αυτοί σας έκαναν αυτό που είστε σήμερα. Φυσικά, όσο αφορά μαθήματα που σας δίδαξαν, χαρακτηριστικά της προσωπικότητας σας και ικανότητες.

Κλείνω με έναν στοχασμό. Δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα από τα παραπάνω εάν δεν φροντίζετε πρώτα τον εαυτό σας. Αν δεν νιώθετε μέσα σας καλά για αυτό που είστε, δεν θα μπορείτε να δώσετε συναίσθημα και στους άλλους. Αν δεν κάνετε πράγματα για εσάς που σας ευχαριστούν και σας εξελίσσουν, δεν θα μπορείτε να κάνετε πράγματα και για τους άλλους. Βρείτε μερικά λεπτά κάθε μέρα να απολαύσετε τη ζωή. Κανονικά, θα πρέπει κάθε λεπτό της ημέρας να απολαμβάνουμε την ζωή. Και προπάντων, δείξτε καλοσύνη. Ακούγετε περίεργο για την εποχή μας. Αλλά ναι, δείξτε καλοσύνη στον εαυτό σας και στους άλλους. Περάστε όμορφες στιγμές μαζί τους, δημιουργήστε εμπειρίες που θα γίνουν αξέχαστες αναμνήσεις. Έτσι, θα νιώσετε ολοκληρωμένοι μέσα σας, δεν υπάρχει άλλος δρόμος….