Σε αυτό το άρθρο μεταξύ άλλων, θα μιλήσω για τη στάση μας απέναντι στο περιβάλλον μας, αλλά κυρίως απέναντι στον εαυτό μας με σκοπό να μάθουμε να λέμε ευγενικά “όχι”. Ας ξεκινήσω λοιπόν, με τα δεδομένα: Έρευνες έχουν δείξει πως ο τρόπος με τον οποίο ενεργείς επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεσαι. Αν π.χ. χαμογελάς συχνά και στέκεσαι ευθυτενής με το κεφάλι ψηλά, θα δεις πως η διάθεση σου θα αλλάξει ακόμα κι αν αρχικά δεν ήταν καλή.

Το μυστικό είναι να “προσποιείσαι μέχρι να είσαι”! Δηλαδή, αν συμπεριφέρεσαι σαν ένα άτομο ενθουσιώδες ή δυναμικό, στη συνέχεια θα αποκτήσεις αυτά τα χαρίσματα. Η συγκεκριμένη τεχνική “Ενεργώ όπως αυτός που θα ήθελα να είμαι”, αποδείχτηκε μέσω πολλών πειραμάτων από διακεκριμένα πανεπιστήμια του εξωτερικού, αλλά και διάφορους επίσημους φορείς. Δεν πρόκειται για λόγια του αέρα και δεν μένει παρά να το εντάξεις στην καθημερινότητα σου ώστε να δεις τα πρώτα αποτελέσματα ώστε να αρχίσεις να καλλιεργείς την προσωπικότητα σου.

Και τώρα ας μπω πιο βαθιά στο θέμα των διαπροσωπικών σχέσεων που “καίει” τους περισσότερους από εμάς. Αρκετοί φίλοι μου παραπονιούνται συχνά πως δεν μπορούν να πουν ευγενικά “όχι” όταν τους ζητάνε χάρες. Είναι εύκολο να λες συχνά “ναι” σε καθετί που διεκδικεί ένα μέρος του χρόνου σου, όταν οι προτεραιότητες στη ζωή δεν είναι ξεκάθαρες. Ας μην ξεχνάμε πως αν το πρόγραμμα σου δεν καθορίζεται από τις δικές σου προτεραιότητες, τότε θα καθορίζεται από τις προτεραιότητες των άλλων. Και αυτό είναι ένα τραγικό λάθος που κάνουμε οι περισσότεροι αρκετά συχνά, με αποτέλεσμα να ζημιώνουμε εμείς και να κερδίζουν συνεχώς οι υπόλοιποι. Όμως, οι πιο αποτελεσματικοί άνθρωποι επικεντρώνονται απόλυτα μόνο στους τομείς της υπεροχής τους, με άλλα λόγια σε εκείνα τα πράγματα που κάνουν καλύτερα ώστε να προωθήσουν το έργο της ζωής τους, χωρίς να χάνουν τον πολύτιμο χρόνο τους σε ασήμαντες δραστηριότητες που αφορούν τρίτα πρόσωπα.

Παρόλα αυτά, δεν είναι ηθικά σωστό να καταδικάζεις ανθρώπους που θα σου ζητήσουν την βοήθεια σου σε κρίσιμη στιγμή. Όπως ακριβώς συμβαίνει με την τάση να παραπονιόμαστε, έτσι είναι εύκολο να πέσουμε στην παγίδα και μιας άλλης κακής συνήθειας: της τάσης να καταδικάζουμε τους άλλους χωρίς να έχουμε ξεκαθαρίσει το τοπίο. Όσο εστιάζουμε σε ένα ασήμαντο ελάττωμα ενός ανθρώπου, ο νους μας θα συνεχίσει να το μεγαλοποιεί, μέχρι να πεισθούμε πως αποτελεί στο τέλος τεράστιο πρόβλημα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτό που κάνει σπουδαίες τις ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι τα κοινά μας σημεία αλλά η διαφορετικότητα μας που μας κάνει μοναδικούς. Για αυτό λοιπόν, πρέπει να είμαστε ικανοί να διακρίνουμε τις καταστάσεις και τα πρόσωπα με τα οποία ερχόμαστε επαφή στην καθημερινότητα μας. Σε τελική ανάλυση, δεν γνωρίζω να πω πια είναι η χρυσή τομή όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με διάφορες περιπτώσεις φιλικών ή μη προσώπων.

Πιστεύω, πως καθένας θα βρει την δική του λύση μέσω από την επιλογή και την διάκριση. Κάθε σχέση μας με τον κάθε ένα που ερχόμαστε σε επαφή είναι διαφορετική και έτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζεται, ως ξεχωριστή. Δεν είναι ωφέλιμο ούτε να κάνουμε συνεχώς τα θελήματα των άλλων και να ζημιώνουμε σε χρόνο και ενέργεια, αλλά ούτε να καταδικάζουμε την έκκληση για βοήθεια και υποστήριξη όταν μας έχουν πραγματική ανάγκη. Θα πρέπει να υπάρχει ένας βαθύτερος διαχωρισμός ανθρώπων και καταστάσεων. Η στάση και ο σεβασμός που δείχνεις απέναντι στους άλλους, αλλά και απέναντι στον εαυτό σου, θα γυρίσει μπούμερανγκ κάποια στιγμή. Δώσε σε σένα την αξία που σου αρμόζει γιατί αν δεν το κάνεις από μόνος σου, δεν πρόκειται κανείς να το κάνει (εντάξει υπάρχουν και ελάχιστες εξαιρέσεις). Κράτα την ανάλογη στάση στο περιβάλλον σου και καλλιέργησε τον χαρακτήρα που θέλεις να έχεις, χωρίς να ακούς κανένα και μόνο τότε θα δεις τον κόσμο σου γύρω να αλλάζει προς το καλύτερο!!!