Πριν λίγο καιρό έκανα κάτι που είχα χρόνια να κάνω. Αποφάσισα μια ωραία Κυριακή να αφήσω το ρολόι μου στο σπίτι και πέρασα μια ολόκληρη μέρα χωρίς να το κοιτάξω. Ο σκοπός ήταν να περάσω το χρόνο μου, χωρίς να με απασχολεί το κάθε λεπτό με βάση τους δείκτες του ρολογιού. Και το σημαντικότερο δεν μίλησα σε κανέναν για αυτή μου την ενέργεια. Το γιατί το κράτησα μυστικό είναι πολλοί και διάφοροι λόγοι που δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση. Απλά ήταν μια προσωπική υπόθεση, θα έλεγα.

Η ουσία είναι ότι ήθελα να γίνω μια αληθινή οντότητα και να πάψω να είμαι μια μηχανή που ελέγχεται από τον χρόνο.

Η ουσία είναι ότι αυτή η προσπάθεια μου δεν με εμπόδισε από το να μιλήσω με καλούς φίλους, να κάνω τις εργασίες μου ή να κάνω ένα μακρύ περίπατο, κατά τη διάρκεια της ημέρας. Το αίσθημα της ελευθερίας και της ζωντάνιας που νιώθεις όταν δεν ελέγχεσε από τον χρόνο, είναι κάτι που δεν μπορείς να το περιγράψεις αν δεν το νιώσεις ο ίδιος. Μπορεί κανείς να νομίσει πως είναι αγχωτικό το να μην κοιτάς την ώρα, επειδή όλοι έχουν δουλειές που πρέπει να γίνουν σε καθημερινή βάση. Αλλά με τρόπο μαγικό συμβαίνει το αντίθετο. Και οι εργασίες γίνονται, και το φαγητό μαγερεύεται και ότι πρέπει να γίνει γίνεται. Δεν θα πρότεινα να το δοκιμάσει κανείς μεσοβδόμαδα, ξέρω ότι προβλήματα μπορεί να δημιουργηθούν στην δουλειά, στις υποχρεώσεις της οικογένειας ή σε θέματα πρακτικά.

Αρκεί να αφιερώσει κανείς ένα Σάββατο ή μια Κυριακή, όπου τα πράγματα θα είναι πιο χαλαρά για να το δοκιμάσει. Tο μυστικό είναι, στη διάρκεια αυτού του πειράματος, να απολαύσει κανείς τα απλά πράγματα. Το καλύτερο είναι να κάνεις πράγματα που θα σου αφήσουν καλές αναμνήσεις. Μια βόλτα στην φύση με την οικογένεια, η ανάγνωση ενός καλού βιβλίου. ένα barbeque με εκλεκτούς φίλους, τα νοήματα μιας εμψυχωτικής ταινίας, το άκουσμα χαλαρωτικής μουσικής σε μια βροχερή μέρα, και η λίστα είναι ατέλειωτη. Αυτές οι υπέροχες αναμνήσεις θα προσθέσουν στη ζωή περισσότερη αξία, από οποιοδήποτε ακριβό, υλικό μπιχλιμπίδι που θέλει κάποιος να αποκτήσει.

«Θα προτιμούσα να έχω λουλούδια στο τραπέζι μου παρά διαμάντια στο λαιμό μου.» Emma Goldman